Βαριατρικές επεμβάσεις και βιταμίνες

Λιάνα Πούλια

Η παχυσαρκία αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα δημόσιας υγείας. Τα ποσοστά των ατόμων που χαρακτηρίζονται ως υπέρβαροι ή παχύσαρκοι είναι ιδιαίτερα αυξημένα στη χώρα μας, η οποία κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις στα επίπεδα παχυσαρκίας στην Ευρώπη.

Η απώλεια βάρους μέσω της τροποποίησης της δίαιτας και του τρόπου ζωής είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος διαχείρισης των ατόμων με υπερβάλλον βάρος. Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως, όταν το βάρος μας ξεπερνά τα όρια που θέτουν οι ειδικοί για την παθογόνο παχυσαρκία και συγχρόνως όταν οι προσπάθειες να απαλλαγούμε από τα περιττά κιλά είναι επαναλαμβανόμενες και αποτυχημένες, οι βαριατρικές επεμβάσεις μπορούν να αποτελέσουν έναν ακόμη τρόπο απώλειας βάρους.

Οι βαριατρικές επεμβάσεις στοχεύουν στην δραστική απώλεια βάρους, μέσω της μείωσης του όγκου του στομάχου – περιοριστικού τύπου επεμβάσεις – ή/και της δυνατότητας απορρόφησης της τροφής που καταναλώνεται – δυσαπορροφητικού τύπου. Μετά από ένα χειρουργείο βαριατρικής, ειδικά δυσαπορροφητικού τύπου,  η δυνατότητα του οργανισμού μας να προσλαμβάνει και να απορροφά μικροθρεπτικά συστατικά αλλάζει σημαντικά. Το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο ασθενής να βρίσκεται σε αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξει σοβαρές ανεπάρκειες σε βιταμίνες και μέταλλα.

Σύμφωνα με τις πιο σύγχρονες συστάσεις, μετά την επέμβαση απαιτείται η στενή παρακολούθηση των επιπέδων των βιταμινών και των μετάλλων από την θεραπευτική ομάδα και στις περισσότερες περιπτώσεις κρίνεται αναγκαία  η σύσταση για τη λήψη πολυβιταμινούχου συμπληρώματος, το οποίο πρέπει να επιλεγεί λαμβάνοντας υπόψη το είδος του χειρουργείου, τις ανάγκες του ασθενούς καθώς και τη διατροφική του κατάσταση πριν το χειρουργείο.

 Παράλληλα, στα πλαίσια της μακροχρόνιας παρακολούθησης των ασθενών μετά από βαριατρική επέμβαση, ιδιαίτερη βαρύτητα πρέπει να δίνεται στα επίπεδα της βιταμίνης Β12, του ασβεστίου και της βιταμίνης D, του σιδήρου και του ψευδαργύρου. Οι ανάγκες των ασθενών με επεμβάσεις δυσαπορροφητικού τύπου είναι κατά πολύ μεγαλύτερες από τις ανάγκες των ατόμων με περιοριστικού τύπου επεμβάσεις και αντίστοιχα πρέπει να παρακολουθούνται για την έγκαιρη πρόληψη ανεπαρκειών που θα μπορούσαν να είχαν δυσμενείς συνέπειες για την υγεία και την ποιότητα ζωής των ασθενών.